ถุงแดง - คุณเอ็ม
สวัสดีครับ ผมชื่อเอ็มครับ เรื่องที่ผมจะเล่านี้เกิดขึ้นที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งที่จังหวัดปทุมธานี ตอนนั้นเป็นปีพ.ศ.ประมาณ 2538 ผมได้ไปรักษาโรงพยาบาลที่โรงพยาบาลแถวนั้น ซึ่งผมเนี่ยเป็นผู้ป่วยหนักจึงได้นอนรักษาอยู่ที่ตึกผู้ป่วยหนัก ผมอยู่ชั้น 2 ซึ่งเป็นห้องรวม ชั้นที่ผมอยู่เนี่ยมีคนอยู่ประมาณ 3-4 คน ผมก็นอนรักษาไปแล้วก็มีคนไข้ใหม่เข้ามาซึ่งตัวเขาเหลืองมาก ตาก็เหลืองไปหมด ต้องขอบอกเลยว่าชั้นที่ผมอยู่เนี่ยมีพยาบาลเฝ้าน้อยมาก จะมีก็แค่พยาบาลวิชาชีพเท่านั้น แล้วน้องคนนั้นเขาก็ตะแคงหันมาทางผมแล้วพูดกับผมว่า "น้า ๆ ผมขอน้ำหน่อย" ผมจึงเอาน้ำแดงยื่นให้เขา แล้วเขาก็เอามาราดตัวเขาเอง ผมก็ถามว่าทำไมถึงเอาไปราดตัวล่ะ เขาก็บอกว่าเขาร้อน ผมจึงเรียกพยาบาลมาเพราะกลัวมดมันจะขึ้น
พยาบาลก็เข้ามาตรวจดูอาการแล้วก็ไม่มีอะไร
จนตกดึกคนไข้คนนี้เนี่ยก็หันมาบอกผมอีกว่า "น้า ๆ พาผมไปเข้าห้องน้ำหน่อย" ผมก็เดินออกไปหาพยาบาลแล้วบอกพยาบาลเขา พยาบาลก็บอกว่าให้ผมเนี่ยช่วยหน่อยละกัน เอากระโถนที่ใช้ปัสสาวะเนี่ยไปวางให้เขาบนเตียง เพราะตอนนั้นเนี่ยไม่มีบุรุษพยาบาลเลย ผมก็เอากระโถนไปวางบนเตียงให้เขา เขาก็ยังยืนยันกับผมว่าเขาจะเข้าห้องน้ำ ผมก็ไปบอกพยาบาลอีก พยาบาลก็เดินไปดูก็บอกให้เขาปัสสาวะตรงนี้แหละ อย่าเข้าห้องน้ำเลย เดี๋ยวจะเกิดอุบัติเหตุ แต่เขาก็ไม่ยอมฟังและก็ดึงสายน้ำเกลือทิ้งพยายามจะเข้าห้องน้ำให้ได้ พยาบาลเห็นท่าไม่ดีจึงวิ่งไปหยิบยาซึ่งผมคิดว่าคงเป็นยานอนหลับมาฉีดให้คนไข้ พยาบาลเขาฉีดยาเข้าไปในถุงน้ำเกลือ ลุงที่อยู่ข้างเตียงผมก็พูดประมาณว่าทำไมถึงฉีดยาใส่ถุงน้ำเกลือแบบนั้น เพราะผู้ป่วยเนี่ยอาการหนักอยู่แล้ว อาจจะเป็นอันตรายได้ พอพยาบาลฉีดยาให้เสร็จแล้วเขาก็ไปนั่งดูทีวีต่อที่โต๊ะทำงานของเขา คนไข้ที่อยู่ข้าง ๆ ผมเนี่ยก็ยิ่งมีอาการหนักขึ้น เริ่มเพ้อ เหงื่อออกจนเปียกเต็มตัวไปหมด ผมเริ่มใจไม่ดีเลยรีบไปบอกพยาบาล พอพยาบาลมาคนไข้ก็หยุดหายใจแล้วพยาบาลก็พยายามยื้อชีวิตคนไข้คนนี้ไว้ แต่ไม่ทันแล้ว คนไข้ได้เสียชีวิตแล้ว
พยาบาลจึงไปหยิบฟอร์มาลีนและสำลีมา พยายามก็ขอให้ผมช่วยโดยที่เอาสำลีจุ่มฟอร์มาลีนเนี่ยไปยัดปิดทวารไว้ ผมก็งงว่านี่ผมคนไข้นะ ทำไมผมต้องมาทำแบบนี้เนี่ย แต่ก็ช่วย ๆ เขาไป แล้วก็เอาผู้เสียชีวิตเนี่ยใส่ถุงเก็บศพ ซึ่งผู้ป่วยติดเชื้อเนี่ยจะใส่ถุงสีแดง พอใส่ถุงใส่ศพเสร็จก็เอากระดาษมีเขียนชื่อผู้ป่วยและชื่อโรคแล้วก็แบกขึ้นมาบนเตียงและเอาศพลงชั้นล่าง ซึ่งต้องบอกว่าผมเนี่ยเป็นคนเข็นไปเองด้วย แต่เข็นไปกับพยาบาล พอเข็นมาถึงห้องดับจิตก็จัดการเก็บศะใส่ตู้เย็นแล้วเราก็เอาถุงมือทิ้งในถังขยะและเดินขึ้นมาบนตึก พอขึ้นมาคนไข้ก็ต่างพูดถึงเรื่องนี้กัน ก็คุยกันไปธรรมดา
พออีกคืนนึงผมก็นอนปกติ แต่เวลาประมาณตี 1 ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเหมือนได้ยินเสียงถุง เหมือนคนเอาถุงรองไว้ที่เท้าแล้วกระโดดเหยียบ
เสียงมันดัง แก๊บ.... แก๊บ.... แก๊บ.... ผมก็แปลกใจมันเสียงอะไร ผมก็ไม่นอนแล้วครับ นั่งฟังเสียงนี่แหละว่ามันมาจากทางไหน แล้วมันจะไปทางไหน แล้วเสียงก็หายไป ผมก็เดินเข้าห้องน้ำ พอทำกิจเสร็จก็เดินออกมานอนเหมือนกัน พอนอนเนี่ยผมก็หันตะแคงไปทางด้านขวา หันไปทางประตูกระจกซึ่งจะเป็นบันได ทีนี้เสียงมันมาอีกแล้ว แต่เสียงมันมาจากทางบันได ค่อย ๆ ขึ้นมาเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ .... ผมก็จ้องมองไปซักพัก สิ่งที่ผมเห็นคือ.... ถุงแดงถุงนั้น มันกำลังกระโดดขึ้นมา!! มันเหมือนมีคนอยู่ในถุงและค่อย ๆ กระโดดขึ้นมา ผมขึ้นบันไดมาเสร็จถุงแดงนั่นก็ค่อย ๆ กระโดดมาจนถึงหน้าประตูกระจก ถุงแดงนั่นก็หยุดอยู่ตรงหน้าประตูกระจกและยืนอยู่ตรงนั้น ผมก็รีบปลุกลุงข้าง ๆ เลย แล้วผมก็ชี้ให้ลุงดู ลุงก็บอกว่าลุงไม่เห็น แล้วก็ไล่ให้ผมไปนอน ผมเนี่ยทำอะไรไม่ถูกเลยครับ ได้แต่นอนตาค้างอยู่อย่างนั้น มือสั่น เหงื่อแตกไปหมด พอเวลาผ่านไปซักประมาณ 5 นาทีถุงนั้นก็กระโดดลงบันไดไป พอตอนเช้าผมก็มาเล่าให้หมอที่มาตรวจฟัง หมอคนนั้นก็หัวเราะแล้วบอกผมว่าไม่มีอะไรหรอก
พอคืนที่สองที่ผมนอนอีกก็เจออีก เป็นลักษณะถุงแดงกระโดดขึ้นมาทางบันไดเหมือนเดิม มายืนที่เดิม พอประมาณ 5 นาทีก็กระโดดลงไปเหมือนเดิม พอคืนที่สามเนี่ยผมไม่เห็น แต่ลุงด้านข้างผมเนี่ยเห็น ลุงเขาชี้ให้ผมดูแล้วก็น้ำตาคลอเบ้ายกมือไหว้ พอรุ่งขึ้นมาพวกผมก็ไปไหว้ศาลหน้าโรงพยาบาล ก็สบายใจกันแล้วคิดว่าคงไม่มีอะไรแล้วพอตกดึกผมก็นอนปกติกำลังจะหลับ อยู่ดี ๆ ก็มีก้อนอะไรไม่รู้กระเด็นมาโดนหลังผม ผมก็เอี้ยวมือไปหยิบ ปรากฏว่ามันเป็นก้อนสำลีที่ชุบฟอร์มาลีน!! พอรุ่งเช้ามาผมก็ออกจากโรงพยาบาลเลยครับ ไม่สนใจอะไรแล้ว เรื่องก็มีเท่านี้ครับ ขอบคุณครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น