โรงแรมหลอนเมืองจันทบุรี!! หลอนจนขนไม่กล้าลุก หลอนจนต้องกดไลค์

โรงแรมหลอนเมืองจันทบุรี หลอนจนขนไม่กล้าลุก หลอนจนต้องกดไลค์

 ณ โรงแรมแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ทางสามแพร่งในตัวเมืองจันทบุรี เป็นที่กล่าวขานจากเซลล์กันว่าน่ากลัวสุดๆ เหตูการณ์เริ่มจากตอนเรียน ผมเรียนอุตสาหกรรมท่องเที่ยว ก่อนที่จะจบต้องฝึกทำทัวร์จริง ก็มีความเห็นในกลุ่มว่าจะทำทัวร์ที่เมืองจันทบุรี
 
    โดยออกไปสำรวจเส้นทางกัน 3-4 ครั้ง นอนพักก็หลายโรงแรม แต่ที่สุดท้ายคือโรงแรมแห่งนี้ สภาพรอบๆของที่นี่ไม่น่ากลัวเลยอยู่ในเขตชุมขน แต่ที่สังเกตุได้คืออยู่ตรงทางสามแพร่งมีศาลขนาดใหญ่อยู่หน้าโรงแรม ก็ไม่ได้คิดอะไร พอเพื่อน(ไปกัน7คน) เข้าไปติดต่อห้องพักเสร็จ ก็ไปที่ลิฟท์จะขึ้นไปพักที่ชั้น 4 ห้อง  410 และ 411 พอถึงชั้น 4 ลิฟท์เปิดเท่านั้นรู้สึกถึงลมเย็นวูปมาสัมผัสกายขนนี้ลุกสู้เลยครับ เพื่อนๆหันมามองหน้ากันแต่ก็ไม่พูดอะไร พอถึงห้องพักก็ยิ่งแปลกใจ ห้องตรงข้ามเหมือนกำลังปิดซ่อมแซมอยู่แต่ที่แปลกคือห้องนั้นมี 2 ประตู คงจะนึกภาพออกนะครับว่าทั่วไปแล้วโรงแรมจะมีแค่ 1 ประตูเข้าออกเท่านั้น แต่ห้องนี้มี 2 ประตู 1 ประตูนั้นเป็นประตูหลอกครับไม่สามารถเข้าออกได้จริง แล้วดันมาอยู่ต้องข้ามห้องผม ห้องที่ผมพักอยู่เป็นโซนกลางไม่มีหน้าต่างเลยซักบาน พอเข้าไปในห้องก็ปกติไม่มีอะไรครับ (ห้องผมพัก 3คน ห้อง 410 ครับ)

     สภาพในห้องเปิดไปเจอเตียงนอนเลยห่างจากประตูพอสมควรเหนือประตู เยื้องขวาเป็นทีวี ซ้ายมือเป็นห้องน้ำ หน้าห้องน้ำเป็นโต๊ะเครื่องแป้ง พวกผมเข้าไปเก็บสัมภาระ ทำธุระส่วนตัว เพื่อนมันเข้าไปอาบน้ำ ออกมาตาแดงๆ ผมถามมันว่าเป็นไร มันบอกว่าตอนมันสระผมมันรู้สึกเหมือนใครมองมันอยู่ มันเลยไม่กล้าหลับตา

     ถึงเวลานอน (เท้าชี้ไปทางประตู) ผมนอนริมติดกำแพงเพื่อนที่มันสระผมนอนกลางพี่อีกคนนอนริม ผมเห็นพี่ที่ไปด้วยสวดมนต์ ไปกันมาตั้งหลายที่ผมไม่เคยเห็นพี่เขาสวดเลย ผมนอนโดยห้อยขาเลยขอบเตียงมาพอสมควรเพราะนอนเบียดกันเตียงเดียว หลับไปได้สักพักรู้สึกเย็นขาก็เลยเขยิบเบียดเพื่อนขึ้นมา หลับไปซักพัก กี่โมงไม่รู้ ผมรู้สึกครึ่งหลับครึ่งตื่นลุกขึ้นมา หันไปรอบๆเห็นเพื่อนและพี่นอนหลับอยู่ทุกอย่างภายในห้องเหมือนจริงทุกอย่าง มองทางโต๊ะเครื่องแป้งหน้าห้องน้ำ แล้วกลับเห็นผู้หญิงผมยาวนั่งหันข้างมองเข้าไปใน ห้องน้ำไม่มีเงาในกระจก ผมพยายามเพ่งที่จะมองหน้าเธอ เห็นว่าเธอเป็นคนสวยมาก เส้นผมของเธอยาว ปิดปังครึ่งหน้า ปั้งปั้งปั้ง เสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมสะดุ้งรู้สึกตัว ไม่เห็นเธอแล้ว ผมลุกขึ้นวิ่งไปที่ประตู เพื่อนผมก็ตื่นจากเสียงเคาะประตูนั้นด้วย และบอกผมว่าอย่าออกไปเปิดดู แต่ด้วยความอยากรู้กับสิ่งที่ได้เจอมา ผมจึงกลั้นใจเปิดประตูมองไปทางซ้ายไม่เห็นอะไร พอมองไปทางขวาเห็นห้องตรงข้ามกำลังทะเลาะกันแล้วดึงเข้าห้องไป เสียงเคาะที่ดังคงเป็นของห้องตรงข้าม แต่ที่น่าแปลกคือ ประตูห้องนั้น อยู่ตรงกับห้องน้ำที่ผู้หญิงคนนั้นนั่งหันมองพอดี เธอคงมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น???? แล้วผมก็กลับมานอนโดยไม่ได้พูดอะไร...

     เช้ามาเพื่อนผมไปอยู่อีกห้องหมดเลย โดยที่ผมยังไม่ได้เล่าอะไร ผมเข้าไปอีกห้องเห็นเพื่อนกินน้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ กันอยู่ ผมก็เลยแบ่งไปไว้หน้าโต๊ะเครื่องแป้งที่เห็นเธอ เหมือนเป็นการขอขมา เผื่อเราทำอะไรผิด กันไว้ก่อน แล้วเข้าไปอาบน้ำ เพื่อนเข้ามามันถามว่าวางไว้ทำไม ผมบอกเดี๋ยวเล่าให้ฟัง พอออกจากโรงแรมถึงตลาดผลไม้ ผมก็เล่าให้เพื่อนฟังถึงเรื่องเมื่อคืน มันอุทานว่า กูว่าแล้วมึงเขยิบมานอนเบียดกูทำไม  ปล. ผมกับเพื่อนไปกันหลายที่แล้วมองตาก็รู้กัน มีอีกหลายเรื่องนะครับไว้จะเขียนให้อ่าน