ใครขับรถตอนกลางคืนก็ระวังกันไว้นะครับ...สองเรื่องสยองข้างทาง!!
เรื่องที่1
เจอที่เส้นบ้านบึง - วังจันทร์ครับ
เมื่อ 4 ปีก่อน ผมขับรถไปทำงานที่จันทบุรีทุกอาทิตย์ ใช้เส้นทางบ้านบึง - วังจนทร์ - แกลง ตลอด ซึ่งใครวิ่งแถบนี้บ่อยจะทราบว่าเส้นนี้ตรงยาว และมืดมาก
ผมออกจากกรุงเทพตี 4 คิดว่าจะไปถึงตัวเมืองจันทตอนเช้า และเลี่ยงพวกบรรดามอเตอร์ไซต์ที่จะออกมาทำงานช่วงเช้ามืด
เส้น มอเตอร์เวย์ผมวิ่งปกติ 100 - 120 กม/ชม แต่พอตัดเข้าบ้านบึงยอมรับว่าใช้ความเร็วสูง เพราะรถโล่ง ทัศนวิสัยปลอดโปร่งมาก ก็วิ่งไปเรื่อยๆ 140 - 160 กม/ชม และบางจังหวะวิ่งคร่อมเลนเพื่อป้องกันการผิดไลน์ (อย่า เอา อย่าง เด็ด ขาด) และความที่ไม่มีรถวิ่งสวนมาซักคัน ผมสามารถเปิดไฟสูง + ไฟตัดหมอกค้างไว้ได้ โดยไม่ต้องกลัวว่าจะไปแยงตารถที่สวนมา แต่ถ้ามีรถก็จะปิดไฟสูงเพื่อกันชาวบ้านด่า
และความที่เปิดไฟสูงค้าง ทำให้เห็นทางระยะค่อนข้างไกล พอเข้าช่วงวังจันทร์ก็เห็นผู้ชายคนนึงใส่กางเกงขาสั้น ผิวสีแทน ผมสีขาว ไม่มีเสี้ออยู่ริมถนนฝั่งขวา ผมก็ไม่สนใจเพราะคิดว่าเป็นชาวบ้านออกทำงานตอนนั้น ก็ขับผ่านมาปกติ
แต่ พอวิ่งไปซักพัก ยังคงเปิดไฟสูงค้างไว้ แสงก็สาดไปเจอผู้ชายคนเดิม ย้ำ คนเดิม...... ยืนอยู่กลางถนนชนิดหันหน้าเข้าหารถ (ปุ่ม) SHIFT หาย ครับรีบกดเบรค แล้วแตะพวงมาลัยค่อยๆหลบซ้ายไป (ตอนนั้นจาก 150 เหลือ 110 กม/ชม) พอหลบปุ๊บ เราต้องเห็นวัตถุที่อยู่ทางขวาใช่ไหมครับ แต่ไหนกลับไม่มี ?????????? แล้วผมหลบอะไร ในเมื่อผมเห็นอยู่ "คน" อยู่กลางถนนชัดๆ
พอ พ้นมาปุ๊ป จาก 110 ที่เบรค ก็เหลือแค่ 90 กม/ชม ผมนิ่งเงียบไม่พูดอะไร และพอถึงจันทบุรีตอนเช้า ผมแวะ 7-11 ซี้อขนมปังของหวาน และนมเพื่อใส่บาตรครับ
จากนั้นพอถึงที่หมายก็ไปทำบุญสังฆทานชุดใหญ่ รดน้ำมนต์เพื่อสิริมงคล และก็นั่งผวาไปอีก 2 วันเต็มครับ
เรื่องที่ 2
ขอแชร์ที่ผมเจอไม่รู้ว่าผีหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์เมื่อประมาณ 5-6ปีที่ผ่านมา
ช่วงสงกรานต์พี่ที่รู้จักกันชวนไปเที่ยวบ้านแฟนแกที่อำเภอบ้านผือ อุดร
โดยรถผมก็ออกจากรุงเทพสามทุ่มถึงบ้านพี่เขาบ่ายโมงกว่า
ใช้เวลาเกือบ 17 ชม.รถติดมากผมขับคนเดียวคนอื่นไม่มีใครขับเป็น
พอถึงบ้านพี่เขาผมก็งีบได้ครึ่งชั่วโมงก็ตื่นนึกได้ว่าต้องจ่ายค่างวดรถ
ถ้าจ่ายเกินวันนั้นต้องเสียดอกและค่าปรับล่าช้าถามพี่เขาว่าที่อำเภอบ้านผือ
ห่างบ้านพี่เขา 3 กม.มีธ.ไทยพานิชย์หรือหรือ ธ.ที่ไฟแนนท์ให้จ่ายได้
ปรากฎว่าไม่สัก ธ.ต้องเข้าอุดรซึ่งห่างอำเภอบ้านผือ 50 กม.ผมก็ไปและทัน
เวลาจ่ายแบบฉิวเฉียดและขับรถกลับผมไปคนเดียวขากลับระหว่างทางก่อน
ถึงบ้านพี่แก 15 กม.ทางสวนเลนเวลาประมาณ 4 โมงกว่าๆเกือบห้าโมงเย็นผม
ขับรถประมาณ 50-60 เพราะรู้สึกเพลียและง่วงไม่รู้หลับตั้งแต่ตอนไหน
แต่ได้ยินเสียงคนร้องที่ข้างหู เฮ้ย !!!อย่างแรงผมตกใจตื่นข้างหน้ามีรถอีสุสุ
ดราก้อนอายสีขาวสวนมาผมขับกินเลนเขาแล้วอีกประมาณว่าถ้าหักหลบไม่
ทันชนแน่ผมหักพวงมาลัยเบี่ยงซ้ายอย่างแรงลงข้างทางครับเบรคส่วน
รถอีสุสุก็ขับต่อไปเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นผมขับรถขึ้นจากข้างทางกลับบ้าน
เล่าให้พี่เขาฟังพี่เขาบอกดีแล้วไม่ชนเพราะรู้มั้ยว่าเวลาไล่เลี่ยกับที่ผมเล่า
พี่เขาบอกว่าเด็กวัยรุ่นบ้านตรงข้ามบ้านแกขับรถชนรถขนอ้อยทางเข้าหมู่
บ้านตายสองศพหมาดๆเลยผมเห็นคนเต็มบ้านเขาเลย
ทั้งหมดที่เล่ามาผมอาจยังไม่ถึงฆาตแล้วมีอะไรสักอย่างมาปลุกผมตอนหลับ
ในนึกถึงแล้วยังกลัวไม่หายหลังจากนั้นเวลาขับรถทางไกลง่วงเพลียผมจะ
จอดนอนตลอดไม่ยอมฝืนอีกเลย....
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น