นี่เป็นการโพสครั้งที่ 2 ของผมนะครับ ผิดพลาดประการใดขออภัยเช่นเดิมนะครับ
เรื่องมีอยู่ว่าผมต้องไปทำงานที่ใต้ในวันอังคารที่่ผ่านมาครับ แต่เนื่องจากตอนนี้ผมเข้าเบญจเพส เพิ่งเกิดอุบัติเหตุตอนไปเที่ยวเหนือ ผมเลยฝ่อ ๆ กับการขับรถทางไกล ก็เลยต้องนั่งเครื่องบินไปทำงาน และถือโอกาสกลับบ้านที่หาดใหญ่ไปในตัวครับ
ตัดมาที่วันพฤหัสนะครับ ผมกลับขึ้นเครื่องจะกลับ กทม ที่สนามบินหาดใหญ่ วันนี้ก็แต่งตัวสบาย ๆ ครับ (เสื้อยืด+nudies jeans+เสื้อฮู๊ด+oni tiger+เซ็ตผม(ผมว่าเหมือนจัดเต็มไงก็ไม่รู้)) เพราะค่อนข้างเหนื่อยกับการเดินทาง แต่ยังไงผมก็ยังยิ้มให้ทุกคน ที่มองหน้าผมเหมือนเดิม เริ่มตั้งแต่ จนท. สาวตรวจอาวุธ จนท. สนามบิน พนักงานสายการบิน ยิ้มให้หมดครับทั้งชายทั้งหญิง (ผมคิดว่าเป็นการฝึกบริหารเสน่ห์ และเพิ่มความมั่นใจให้เรามากทีเดียวครับ)
ตัดมาตอนเข้าเครื่องนะครับแม่เจ้าแอร์ฯ เป็น สว ครับ แต่ไม่เซ็งเท่าสจ๊วตเกย์ที่ยิ้มหวานให้ผมมาก ๆ (คิดในใจตรูไม่ใช่ยอดชายนะเว้ย) เอาหละครับทีนี้เราจะเริ่มเข้าเรื่องกันละครับ (ไม่ใช่กับสจ๊วตนะครับ) ตัดมาที่ที่นั่งผมนั่งติดกระจกครับ แต่มีสาวเจ้าขึ้นมาก่อนผมนั่งอยู่เก้าอี้ตัวแรก เก้าอี้ตัวที่สองว่างอยู่ ตัวที่สามเป็นที่ผม ด้วยความอัธยาศัยดีเช่นเคยผมก็ขอโทษเธอ เพื่อให้เธอลุกออกมาแล้วยิ้มหวาน ๆ หนึ่งที แว๊บแรกที่เห็นไม่ได้กะจะไลฟ์ครับ เพราะผมไม่ชอบสาวหมวย ผมก็เข้านั่งที่แอบหันไปมองเธอ เธอก็หันมายิ้มตอบ โอ้ว...ยิ้มขนาดนี้ถึงไม่ใช่แนวผม แต่ยังไงก็ต้องจัดครับ ก็เลยชวนคุยไปได้ความว่าหล่อนเป็นสาวเบตง แต่ทำงานอยู่ กทม เรียนจบวิศวะคอมครับ คุยได้ไม่เท่าไหร่ ก็มีตัวขัดขวางเป็นสาวอีกนางมานั่งคั่นระหว่างเรา........เวรกรำ แต่ผมก็ทิ้งท้ายด้วยการยิ้มให้สาวหมวย พร้อมเตรียมตัว Take off ครับ
ระหว่างบินผมก็ไม่ได้สนใจอะไรครับ หลับอย่างเดียว แกล้งทำเป็นหลับบ้างไม่อยากมองหน้าเธอมากครับ เด๋วไอ่คนนั่งกลางจะหาว่าผมหื่น และไม่อยากให้ดูสนใจสาวหมวยมากไปไม่งั้นเธอจะรู้สึกเป็นต่อกว่าผม
ตัดมาตอนจะ landing ครับ ผมกลัวแทบตาย แม่เจ้า กทม ฝนตกเครื่องก็สั่นมาก ๆ ผมนี่จิกเบาะเกือบจะเป็นรู นึกในใจไม่เอาแล้ว ๆ เบญจะเพส ๆ อย่าเกิดอะไรกับตรูอีกนะเว้ย และแล้วก็ผ่านไปด้วยดีครับ แต่ผมนี่เหงื่อท่วมอย่างเห็นได้ชัดครับ หลังจากเครื่องลง สาวข้าง ๆ ผมเธอดูรีบมากครับ ประตูยังไม่เปิดพี่แกรีบหยิบกระเป๋าแล้วหนีออกไปซะงั้น เล่นเอาสาวหมวยกับผมหันมามองหน้ากันอย่าง ๆ งง และอมยิ้มกันทั้งคู่ครับ ผมได้โอกาสก็เลยพูดกับเธอว่า "ท่าทางเค้าจะรีบนะครับ" กะจะดึงเธอไว้ให้อยู่ในเครื่องต่อกับผม สุดท้ายก็สำเร็จครัับเรารอจนคนทยอยออกเกือบหมด แล้วหยิบกระเป๋าพร้อมกันครับ ก็เป็นผมนี่หละที่โชว์แมนหยิบกะเป๋าให้เธอแล้วก็แซว ๆ ไปว่าหนักจังครับ จะถือไหวเหรอ
ผมก็เลยเข้าทางถือกระเป๋าให้เธอและเธอก็ถือหนังสือให้ผม พร้อมกับเดินออกจากเครื่องพร้อมกันครับ (มาตอนนี้ผมว่าโอกาสจะไปต่อมีสูงครับ) เราก็เดินคุยกันมาเรื่อย ๆ ได้ความว่าเธอเป็น web master ครับ ก็เลยแลกเบอร์ติดต่อกันเืผื่อผมจะได้ทำเว๊ป สังเกตว่าได้เบอร์ง่ายมากครับ ไม่มีเทคติกใด ๆ ทั้งสิ้น (แต่ผมคิดว่ามันเป็นไปเพราะความสุภาพและให้เกียรติเธอครับ ที่ทำให้เธอมั่่นใจในตัวผมในระดับหนึ่ง) ตัดมาตอนเอากระเป๋าที่สายพานก็เสต๊ปเดิมครับ แต่ควาวนี้รถเข็นคันเดียวใช้วางกระเป๋าของเราทั่งคู่ครับ สุดท้ายก็ึถึงเวลาที่ต้องแยกกันครับ ผมอยู่วัชรพล เธออยู่รามอินทรา เราก็กลับ Taxi ทั้งคู่ แต่......เธอไม่ยอมแชร์กับผมครับ สรุปสุดท้ายก็ต่างคนต่างกลับ แต่ผมก็ไปส่งเธอถึงรถ และยิ้มหวานหนึ่งทีแล้วก็แยกกันไปครับ (ผมสาบานได้ว่าตั้งแต่บนเครื่องจนถึงตอนนี้ ผมไม่ได้คิดถึงเรื่องใต้สะดือซักนิด ^^)
ด้วยความงง ๆ ที่ต้องกลับบ้านคนเดียวทั้งที่อยู่ใกล้กัน ก็มีเบอร์แปลก ๆ โทรเข้ามา สรุปว่าเป็นเธอครับ และดูท่าทางจะเร่งรีบอะไรซักอย่าง ได้ความว่า ผม...หยิบกระเป๋าให้เธอผิดใบครับ ไปหยิบของใครก็ไม่รู้ แล้วเธอก็บอกว่าเธอก็ไม่ได้ดูเหมือนกัน (สรุปว่ามัวแต่สนใจผมอยู่ซะงั้น ^^) เข้าทางครับ ตอนนี้ taxi ผมวิ่งเข้าวงแหวนมาแล้วครับ ทำไงดี ๆ ผมก็บอกว่างั้นเด๋วผมจะกลับไปดูให้ละกัน เธอบอกว่าไม่เป็นไรเธอจัดการเองแค่อยากโทรมาบอกเฉย ๆ
ด้วยความงง ๆ กันทั้งคู่ เธอจึงตัดสินใจกลับไปดูเองครับ (ให้ผมไปเด๋วก็ผิดอีกรอบนึงหรอก) แต่ระหว่างนี้เราก็โทรคุยกันตลอดได้ยินเสียงเจ้าหน้าที่วุ่นวายกันใหญ่ สรุปว่าเจ้าของกระเป๋าตัวจริงก็รอยู่เหมือนกันครับ แต่ก็ไม่มีปัญหาอะไร จากนั้นเธอก็กลับบ้านเธอ ส่วนผมตอนนี้ก็ถึงบ้านพอดี (ผมไม่บริสุทธิ์ใจแล้วครับ) ก็เลยหาเรื่องจะเลี้ยงข้าวเป็นการขอโทษครับ ตอนแรกกะจะชวนไปกินแถวเรียบทางด่วนในค่ำวันพฤหัสเลย จะได้เจอหน้าและปิดเกมส์ไว ๆ แต่เธอบอกว่าเหนื่อย ผมก็โอเคตามใจ แต่เธอทิ้งท้ายว่า "พรุ่งนี้ผมว่างไหม ตอนเย็นเราไปดู ATM เออรัก เออเร่อ กันนะ" ผมตอบตกลงแบบไม่คิดเลยครับ
ตัดมาวันศุกร์ผมไม่โทรหาเธอเลย จนเธอโทรมาตอนบ่าย ๆ มา confirm นัดผม ผมก็ออกแนว ๆ ทำตัวยุ่ง ๆ เพื่อดึงเกมส์ให้รู้ว่าเรา ไม่ได้นัดง่าย ๆ นะเว้ย แต่วันนี้แต่งตัวเข้าออฟฟิสแบบจัดเต็มครับ เชิ๊ต แสลค รองเท้าหนัง เซ็ตผม (คนละเรื่องกับวันที่บิน) กะว่าเย็นนี้พร้อมแน่นอนครับ ก่อนถึงเวลานัด อยู่ผม ๆ ก็นึกได้ว่า ตั้งแต่เจอกัน เราสองคนไม่ถามเรื่่องแฟนกันเลย สรุปว่าเอาไงดีฟ๊ะ คือ ตอนนี้ผมก็มีคนคุยด้วยหลายคน และคิดว่าควรจะจริงจังกับใครได้แล้ว และที่สำคัญไม่รู้ว่าเธอมีแฟนหรือยัง ผมจะได้วางแผนต่อถูก ไม่รู้สิผมไม่อยากทำร้ายเธอ...(กระปู๋ทองคำอีกละครับ)
ตัดมา่เวลานัดผมก็ทำตัวเฮฮาตามปกติ วันนี้เธอมาในชุดทำงานเช่นกันดูสวยดีแฮะ..ทานข้าวรอเวลาดูหนัง คุยไปคุยมาก็จบที่ประเด็นเรื่องแฟนครับ สรุปว่าเธอ...มีแฟนแล้ว ผมก็บอกว่าผมยังไม่มีเพราะยังไม่อยากปิดตัวเอง...ผมก็ถามเธอว่าแล้วทำไม่ถึงอยากนัดเจอผม..เธอตอบว่า เธอประทับใจ และมันเป็นความบังเอิญ ที่เกิดเรื่องราวต่าง ๆ ขี้น...จนดูหนังสรุปว่าเราสองคนสนุกมาก หนังตลกดี (ใครจะไปดูขอย้ำว่าหนังเอาฮาไม่เอาสาระนะครับ)
วันนี้ผมเอารถมา อีกอย่างบ้านเราก็ใกล้กัน ผมก็เลยอาสาจะไปส่งเธอเอง ระหว่างทางบนเส้นพหลฯ เธอบอกผมว่าเธอจิตตก ไม่อยากอยู่คนเดียว ก็เข้าทางสิครับ (แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่าคิดจะเข้าตีเลยดีหรือเปล่า) เมื่อคืนผมพาเธอกลับบ้านผม...สรุปว่าเข้าตีไปแล้ว...แ่ต่ตกลงกันก่อนครับว่า ต่างคนต่างไม่โทรจิกกัน อยากโทรหากันก็โทร อยากนัดก็นัด แล้วก็มีอะไรกันไปครับ
จนตอนนี้ผมก็ยังงง ๆ กับเรื่องที่เกิดขึ้น ส่วนเธอก็อยู่ข้างบน ส่วนผมก็ตื่นเช้ามาส่งการบ้าน ไม่รู้ว่าต่อไปจะเป็นยังไง ถ้าเธอไม่ทำตัวเป็นเจ้าของผม รับรองว่ายาวครับ ^^ สรุปว่ายังไงก็ถึงเป้าหมายครับ ได้ใช้เทคติค และได้เข้าตี ตามคอนเซ็ปครับ ขอบคุณครับ
ขอขอบคุณ บอร์Bathlover
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น